De voedselbanken of hoe de regelgeving rond subsidies de werking in de soep draait

157.000 mensen maken in ons land gebruik van de voedselbanken omdat ons economisch systeem dermate complex is voor hen waardoor ze op geen andere wijze aan voldoende eten geraken. Meer dan 300 vrijwilligers zetten zich hiervoor in.

De voedselbanken krijgen via allerhande kanalen eten geleverd, ook dankzij subsidies van de EU. Mooi initiatief, ware het niet dat het deel van de voorraad dat via die subsidies zou moeten geleverd worden, niet in voorraad is, net omwille van die subsidies. Er werd een aanbesteding uitgeschreven en geen enkele leverancier is erin geslaagd om de formulieren correct in te dienen. Voorlopig geen rijst, pasta, melk, bloem en olie op het menu.

Sinds 2014 krijgt België subsidies van Europa. De uitgaven op basis van die subsidies moet dus via een aanbesteding. Mijn beperkte ervaringen met aanbestedingen uitgeschreven door de overheid, leren me dat deze dossier te vergelijken zijn met een oerwoud aan letters, woorden en zinnen, die elkaar moeten indekken om juridische heisa achteraf te vermijden. Het is dermate ingewikkeld opgesteld dat fouten of het niet deelnemen aan de aanbesteding, getuigen van gezond verstand van de indiener. De tijd, de energie, de mensen en de middelen die geïnvesteerd worden in het deelnemen aan aanbesteding zijn niet te onderschatten. Deelname op zich verdient een schouderklop voor moed en doorzettingsvermogen.

Vergis ik me als het me eenvoudiger lijkt om deze subsidies rechtstreeks aan de voedselbanken te geven zodat ze lokaal de goederen kunnen aankopen? Want, hoe goed bedoeld de subsidies ook mogen zijn, welk doel bereiken ze als er meer tijd, geld, energie en aandacht gaat naar een verzonnen papieren transparantie dan naar de realiteit?