Angela Merkel is verdomme geen Mutti

De kern van gender mainstreaming is nog steeds niet doorgesijpeld in de hersenen van mensen die op posities zitten waar begrijpen waar dit om gaat, een minimumvereiste zou moeten zijn. Je verwacht van een wetenschapsjournalist dat hij basiskennis over wetenschap heeft. Waarom verwachten we van journalisten en politici die over samenlevingsproblemen schrijven en beslissen, niet dat ook zij inzicht hebben in enkele basisbegrippen van sociale wetenschappen?

Meer dan 100 jaar feminisme, de Verenigde Naties, artikels in grondwetten over gelijkheid tussen mannen en vrouw, de #MeToo beweging en nog zoveel andere initiatieven ten spijt, het begrip vrouw roept bij sommigen nog steeds eigenschappen op die niet verenigbaar zijn met een actieve rol op hoog niveau. Dat Merkel als een ‘Mutti’ wordt betiteld is opnieuw een voorbeeld van hoe zelfs mensen die zich helemaal niet vrouwonvriendelijk zouden noemen, niet eens inzicht hebben dat vrouwvriendelijkheid hier niets mee te maken heeft. De term ‘Mutti’ heeft ze rond 2010 van de sociaaldemocraat Sigmar Gabriel opgeplakt gekregen en het kleeft nog steeds aan haar. Scheldwoorden voor haar mannelijke collega’s en misschien ook vrouwelijke in minder belangrijke posities, hebben de tand des tijds niet overleefd.

Je mag voor of tegen haar zijn, maar Merkel zal de geschiedenis ingaan als een van de grote staatsmensen van deze eeuw. Niemand zal er moeite mee hebben om dat te erkennen. En toch zijn er mensen in cruciale posities, journalisten en politici, die het niet kunnen laten haar te downgraden naar een ingebeeld moederstatuut. De oorspronkelijke situatie waarin Gabriel haar het verwijt van ‘moe’ (eerder te interpreteren als oude zeur) naar het hoofd slingerde, is totaal vergeten. De verkeerde associatie met een verzonnen moederfiguur, is overeind gebleven en wordt gezien als een ongevaarlijke typering. Deze stereotypering is het echter wel. Vrouwelijke politici op dat niveau worden enkel aanvaard als ze overkomen als de mama van het gebeuren. Het type waarbij zich seksualiteit voorstellen in een mannelijk lachsalvo zou eindigen.

Zowel mannelijke als vrouwelijke politici krijgen scheldwoorden naar het hoofd geslingerd. Merkel merkte in 2010 terecht op dat politici zich niet moeten verbazen dat burgers geen respect meer hebben voor de politieke wereld als politici zelf zo platvloers doen tegenover elkaar.

Wat opvalt is dat het scheldwoord dat zij kreeg door de mainstream werd gehoord en gemaakt tot een informele titel waarmee ze haar politieke loopbaan verder moet. De veel belangrijkere vraag die ze heeft gesteld en die veel meer zegt over haar visie op politiek, namelijk te stoppen met die scheldwoorden, heeft de mainstream niet willen horen.