Van pretpedagogie tot pretpropaganda, een systeem staat of valt heus niet met opleukacties

De ‘pretpedagogie’ aanwijzen als oorzaak van de teloorgang van de kwaliteit van het onderwijs, het was een originele strategie om onderwijs op de verkiezingsagenda te plaatsen. Vreemd dat deze plek waar kinderen en jongeren gekneed en klaargestoomd worden voor het volwassen leven, sinds de schoolstrijd niet meer van doorslaggevende betekenis voor de verkiezingsuitslag is geweest.

Nieuwe technologische ontwikkelingen, media, internet, mentaliteitswijzigingen, migratie, mobiliteit, enzovoort, zorgden ervoor dat onze samenleving behoorlijk wijzigde en nog steeds aan verandering onderhevig is. Elk samenlevingsmodel is voortdurend in verandering. Wie dit niet inziet, heeft een aanpassingsprobleem. Iedereen kent intussen het filmpje waarin het schoolsysteem wordt aangeklaagd wegens gebrek aan verandering gedurende de laatste 100 jaar.

Wat we lijken te vergeten is dat de democratisering van het onderwijs en de verhoging van de leerplichtleeftijd een grote groep leerlingen in het systeem heeft gebracht en gehouden die de absurde verwachting dat zeven uur per dag gedisciplineerd leerstof in de gezichten en de hersenen van leerlingen moet gepropt worden, ernstig in vraag stelt. Kern van de zaak is dat zonder dwang van buitenaf weinig jongeren, welke achtergrond ze ook hebben, het zouden volhouden in het onderwijs. Het is nooit een efficiënte, laat staan interessante, manier van leren geweest, ook voor degenen die het volhouden. De starheid van ons denken over onderwijs heeft geleid tot een onderwijssysteem waarin almaar meer leerkrachten en leerlingen zeurderige gewoontebeesten worden of ongelukkig zijn. Pretpedagogie is niet meer dan een lapmiddel om het zeuren te verminderen zonder de gouden kooi te openen.

Pretpedagogie werd door Bart de Wever geïntroduceerd als neologisme en oorzaak van de dalende kwaliteit van het onderwijs (het Vlaams woordenboek omschrijft de term als 'onderwijs dat niet gericht is op de overdracht van kennis, maar op het welbevinden van de leerling'). Zijn woorden waren nog niet koud, of hij stond mee te dansen in de ‘Grote Karrewiet Verkiezingsshow’. Pretpropaganda zou je het kunnen noemen, ‘verkiezingspropaganda die niet gericht is op kennisoverdracht van de partijprogramma’s, maar op het welbevinden van het publiek’. Zou de daling van de kwaliteit van ons politiek systeem zijn ingezet?